Ένα από τα κύρια συστατικά του Κερκυραϊκού τοπίου είναι αναμφισβήτητα η πυκνότητα της βλάστησης, σε αδιάκοπη εναλλαγή αποχρώσεων. Αντίθετα με άλλα μέρη της Ελλάδας όπου το πράσινο ξεθωριάζει ή εξαφανίζεται από την καλοκαιρινή ξηρασία, εδώ διατηρείται σταθερό και ανάλογα με την εποχή, διακόπτεται κατά τόπους από τα χρώματα των ανθισμένων ή γεμάτων καρπούς δέντρων ή τα άπειρα, άγρια και καλλιεργημένα λουλούδια. Με φόντο τη θάλασσα δημιουργείται ο υπέροχος συνδυασμός του πράσινου με το γαλάζιο.
Σ'ένα νησί με συνεχή ιστορική παρουσία, η βλάστηση καθορίστηκε όχι μόνο από τις εδαφολογικές και κλιματικές συνθήκες, αλλά και από τον ανθρώπινο παράγοντα.
Έτσι, από την εποχή των Βενετών, πριμοδοτήθηκε η φύτευση ελαιοδέντρων και η μεταβολή της αγριελιάς σε καλλιεργημένη, σημαντική επίσης ήταν και η καλλιέργεια των αμπελιών.
Πρώτη θέση ανάμεσα στη βλάστηση έχει η ελιά, απέραντοι ελαιώνες, κυριολεκτικά δάση από αιωνόβιες ελιές με επιβλητικούς πανύψηλους κορμούς.
